Σάββατο 10 Απριλίου 2010

γονείς προσέξτε τι εύχεστε.....

  Ανυπομονούμε  να μεγαλώσει το αγγελούδι μας? Και βέβαια...Όμως ξέρουμε τι μας περιμένει?
 Όλοι μας πριν γίνουμε γονείς είμαστε "παιδοψυχολόγοι". Ξέρουμε τι ακριβώς πρέπει να κάνει η μαμά του Γιωργάκη για να αντιμετωπίσει τα ξεσπάσματα θυμού του,  ο μπαμπάς του Άλκη για να μη δέρνει τ' άλλα παιδάκια,  και τι λάθη κάνει η  κολλητή μας που χάνει την υπομονή της με τα παιδιά της.  Βέβαια μόλις γίνουμε εμείς γονείς  τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολα όσο πιστεύαμε,  αδυνατούμε να εφαρμόσουμε όλα όσα γνωρίζουμε,  και ενώ ο ρόλος του παιδοψυχολόγου μας εγκαταλείπει, έρχεται ο ρόλος του προφήτη να μας χτυπήσει την πόρτα: Ξέρουμε ότι το αγοράκι μας θα γίνει μεγάλος ποδοσφαιριστής ή το κοριτσάκι μας θα διαπρέψει  στον καλλιτεχνικό χώρο, ανυπομονούμε να μεγαλώσουν.  Κι όμως κανείς μας δεν ξέρει τι τον περιμένει, και τι ανατροπές φέρνει στη ζωή μας ο ρόλος του γονέα..
 Ας πάρουμε για παράδειγμα τον ύπνο. Ποτέ κανένα παιδί δεν κοιμάται αρκετά. Χιλιάδες φορές έχετε προσευχηθεί για να κοιμηθεί λίγο ακόμα..Λοιπόν να που οι προσευχές σας κάποτε θα εισακουστούν. Μετά από 12 χρόνια περίπου θα βρεθείτε σ' ένα δωμάτιο  όπου θα προσπαθείτε μάταια να ξυπνήσετε το βλαστάρι σας πότε με γλυκόλογα και πότε με απειλές,  που όμως δεν τον πτοούν καθόλου,  δεν έχει καμία σημασία αν το σχολείο αρχίζει σε πέντε λεπτά ή αν αρειανοί έκαναν εισβολή στο σπίτι σας, τίποτα δεν είναι ικανό να τον πάρει από την αγκαλιά του Μορφέα...Κι αν νομίζετε ότι έχετε ξεμπλέξει με τα ξενύχτια απατάσθε, το μωράκι που σας κρατούσε ξάγρυπνους τόσα βράδια θα συνεχίσει  να σας ξενυχτάει γιατί βγήκε,  πήγε 12 και ακόμα να γυρίσει..
 Μα είναι και το φαγητό. Στενοχωριόσασταν που δεν έφαγε το φαγητό του, που με το ζόρι κατεβάζε δυο μπουκιές και το κυνηγάγατε από πίσω για να φάει.. Μετά από κάποια χρόνια όμως θα φωνάζετε να μη τρώει τόσο πολύ ή τη μιά  μέρα μπορεί να μη τρώει τίποτα και την άλλη καταβροχθίζει ότι βρει μπροστά του...
  Όσο για το ντύσιμο; Ενας λεκές από σοκολάτα στα πεντακάθαρα ρουχαλάκια του ήταν αρκετός για να σας χαλάσει τη διάθεση. Όμως σίγουρα θα αναπολήσετε εκείνες τις χαρούμενες μέρες που το μωρό σας είχε μόνο έναν λεκέ από κρέμα  όταν δείτε την έφηβη κόρη σας να κυκλοφορεί με σκισμένο τζιν και μπλουζάκια πέντε νούμερα μεγαλύτερα ή μήπως μικρότερα?
 Για να μην αναφέρω το θέμα της επικοινωνίας. Αφιερώσατε όλο το χρόνο σας για να μάθετε στο αγγελούδι σας να μιλάει, διαβάσατε χιλιάδες παραμύθια, εξαντλήσατε όλο το ρεπερτόριο των παιδικών τραγουδιών που ξέρατε , αισθανθήκατε μεγάλη περηφάνια στα πρώτα του λογάκια και ύστερα έρχεται η εφηβεία και όλος αυτός ο κόπος πάει χαμένος, Το παιδάκι σας ξαναγυρνάει στις μονοσύλλαβες λέξεις. Ένα "μμμ" ως απάντηση  καλύπτει όλες τις ερωτήσεις σας...
 Κάποτε  τα παιδάκια σας κρέμονταν από τα χείλη σας και σας κοίταζαν σαν Θεούς, κατι που μερικές φορές σας κούραζε, στην εφηβεία τους όμως θα φτάσουν στη φάση εκείνη της ζωής τους που θα "αντιδράσουν" φυσιολογικά και αναπόφευκτα θα σας απορρίψουν ως πρότυπο....
  Το ότι τα παιδιά μας μεγαλώνουν είναι αναπόφευκτο, αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς σαν γονείς είναι  να τα κατανοούμε και να τα ενθαρρύνουμε -βάζοντας όρια όσο είναι μικρά-
να είμαστε καθοδηγητες και συνοδοιπόροι στο μονοπάτι της ζωή τους, δίνοντάς τους τα απαραίτητα εφόδια για ν'αντιμετωπίσουν τον πραγματικό κόσμο, ν' ανοίξουν τα φτερά τους και να πετάξουν μόνα τους....

18 σχόλια:

  1. Καλησπέρα σας!!!
    Πως φαίνεται η σωστή μητέρα!!!
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οπως ακριβώς τα λες είναι!!!
    Θέλει μεγάλη υπομονή και κουράγιο ο ρόλος του γονιού, και πάντα μας φέρνει μπροστά σε καινούριες εκπλήξεις.
    Το κυριότερο όμως θέλει αγάπη, πολλή αγάπη!!
    Από όποια φάση κι αν περνάνε τα βλαστάρια μας, μπορούν να καταλάβουν πολύ καλά την ανιδιοτελή αγάπη και το ενδιαφέρον μας, και να την εκτιμήσουν ακόμα κι αν δεν το παραδέχονται ή δεν το δείχνουν!
    Φιλιά, καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οποιος ειν’ εξω απ το χορο πολλά τραγούδια ξέρει, λένε στο τόπο μου...
    Το τι ξερεις ομως φαινεται στη πράξη, κι οχι στα λογια....εκει φαινεται η μαγκια, δηλαδη μετά την εφηβεια του παιδιου που εχει φανει πλεον ο χαρακτήρας του
    Και λεω εχει φανει, γιατι η διαμορφωσης του εχει ήδη γίνει ουυυυυυυυυυυυυ
    απο τα τρια του με τα νεώτερα επιστημονικα μέτρα, εγω ηξερα απο τα εφτα...
    Άρα, αν λάβουμε σοβαρά υπόψη μας αυτη τη νεα αποψη, στο χαρακτηρα του παιδιου δεν εχει να κανει καν το σχολειο, αποκλειστικα και μονο εχει να κανει το γονεικο περιβαλλον

    Αλλα ας εχουν την υγεια τους πανω απ ολα κι ολα τα υπολοιπα παλευονται

    Καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πάρα πολύ όμορφη ανάρτηση! Πολύ αληθινά όλα! Μπράβο thumbelina!
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Υπέροχη ανάρτηση φίλη μου.Είναι όλα σωστά και το λέω εγώ που πέρασα πια τα στάδια μέχρι το τέλος τους.Έτσι ακριβώς είναι..μα θα θυμηθώ τα λόγια του ποιητή..μη κάνεις τα όνειρα σου όνειρα τους και τη ζωή σου ζωή τους..Θαυμάσιος ο λόγος σου! Καλό ΣΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. αμοιβαία εμπιστοσύνη που για να κερδηθεί θέλει υπομονή και αγάπη

    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολλα λαθη οντως κανουν πολλοι γονεις...Ισως τελικα καποιοι ανθρωποι να ειναι γεννημενοι οχι για να γινουν γονεις...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Thumbelina μου, καλησπέρα!

    Στη σύγχρονη εποχή κάθε οικογένεια θεωρεί το/α βλαστάρι/α της μοναδικό/ά και από τη γέννησή του/τους έχει προδιαγράψει το μέλλον του/τους. Πραγματικός γονιός όμως είναι εκείνος που περιέγραψες στο τέλος: ο ρόλος του καθοδηγητή (μέχρι τα εφηβικά χρόνια) και του συνοδοιπόρου (από εκεί κι έπειτα). Κανείς δεν γεννιέται ιδανικός, για να αποκτήσει και να μεγαλώσει παιδιά, αλλά μπορεί να φτάσει σε ένα ικανοποιητικό σημείο, μια και στην πορεία μαθαίνει. Παρ' όλα αυτά, είναι επιτακτική ανάγκη της οικογένειας να προασπίζει τα παιδιά της, αν και δεν πρέπει ούτε να τα πνίγει ούτε και να τα αφήνει στο έλεος του Θεού! Αν οι νέοι και οι νέες δεν κάνουν λάθη, δεν θα μάθουν τη ζωή ούτε και θα απογαλακτιστούν εγκαίρως, αποκτώντας την ανεξαρτησία τους!
    Καλό σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου.
    Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή…Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου
    αφού σκέψεις έχουν δικές τους…
    Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.
    Ο Τοξότης βλέπει το σημάδι της τροχιάς προς το άπειρο και Εκείνος σε κάμπτει με τη δύναμή του,
    ώστε τα βέλη του να πορευθούν γρήγορα και μακριά.Να χαίρεσαι όταν σε κάμπτει το χέρι του Τοξότη.
    Διότι όσο αγαπά το βέλος που πετάει
    τόσο αγαπά και το τόξο που μένει σταθερό.(Χαλίλ Γκιμπράν)
    Σε φιλώ γλυκά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @eirini katsa,

    Καλησπέρα Ειρηνάκι,
    δεν ξέρω πόσο σωστή είμαι, το παλεύω πάντως...
    σ'ευχαριστώ, φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Ελενα,

    Έλενα μου, δίκιο έχεις, και τώρα που διαβάζω το σχόλιο σου συνειδητοποίησα ότι δεν ανέφερα καθόλου την αγάπη, μάλλον τη θεωρούσα δεδομένη, αν και πολλές φορές δεν είναι...
    φιλί γλυκό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Ρίκη Ματαλλιωτάκη,

    Ρίκη μου καλά τα λες,
    τώρα βέβαια εμείς οι σημερινοί γονείς είμαστε περισσότερο υποψιασμένοι αν θες, ψαχνόμαστε περισσότερο, καμιά φορά μπερδευόμαστε κιόλας με τα τόσα που διαβάζουμε...
    αλλά ας είναι καλά όπως λες, γιατί ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι να μη πάθουν τίποτα παιδιά...
    φιλιά, καλό ξημέρωμα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @big mama,

    χαίρομαι που συμφωνείς καλή μου μεγαλομανούλα,
    σε φιλώ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @αχτίδα,
    καλώς σε βρήκα αχτίδα,
    σοφά τα λόγια του ποιητή, μ'αντιπροσωπεύουν απόλυτα, θα τα θυμάμαι κάθε φορά που ξεφεύγω ;)
    καλό ξημέρωμα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @Γιάννη Παππά,

    φιλιά και από μένα Γιάννη,
    έχεις απόλυτο δίκιο,
    καλό βράδυ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @efhbos,

    νομίζω γλυκέ μου πως όλοι οι γονείς ξεκινούν με τις καλύτερες προθέσεις, κανείς δεν θέλει να μεγαλώσει δυστυχισμένα παιδιά, αλλά πιστεψε με είναι δύσκολος ο ρόλος του γονέα και πολλές φορές αδυνατούμε να εφαρμόσουμε το σωστό..
    σε φιλώ,
    καλό ξημέρωμα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Ανθή,

    Ανθή μου,
    τα λες τόσο όμορφα και σωστά που δεν έχω να συμπληρώσω κάτι, εύχομαι μόνο ο χρόνος ν'αποδείξει ότι ήμασταν σωστοί γονείς και δώσαμε σωστές βάσεις στα παιδιά μας...
    πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Αναζήτηση,

    αγαπημένη μου φίλη, είναι ότι πιο όμορφο και συγκινητικό έχω διαβάσει γαι τις σχέσεις γονέα-παιδού, σ'ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μου...
    φιλί γλυκό και από μένα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή