Είναι πράγματι απίστευτο το τι μπορεί να κάνει κάποιος για να εξασφαλίσει τα δικά του 5 λεπτά δημοσιότητας χωρίς να λογαριάζει το αντίτιμο των πράξεων του.
Η 46χρονη Kitten key-Sera πιστεύει πως είναι απόλυτα λογικό να ζει μέσα σ'έναν κόσμο που κυριαρχεί ή μάλλον που υπάρχει μόνο το ροζ χρώμα (μέχρι και το σκυλάκι της το βάφει ροζ με πατζαρόζουμο). Δηλώνει πως το ροζ την κάνει να νιώθει ότι ζει μια πολυτελή ζωή αφού η εκκεντρικότητά της, ανοίγει τις κλειστές πόρτες της χολλυγουντιανής σοουμπιζ. Η καριέρα της ως ηθοποιού, τραγουδίστριας και δημοφιλούς TV persona οφείλεται αποκλειστικά στην παράνοια του ροζ που χααρακτηρίζει τη ζωή της τα τελευταία 25 χρόνια.
Μα και η εγχώρια σοουμπιζ βρίθει από νεαρές σταρλετίτσες που είναι διατεθιμένες να κάνουν τα πάντα προκειμένου να καθιερωθούν στο τηλεοπτικό στερέωμα (εμείς τι φταίμε?)
Η "επαγγελματίας σιλικονούχος" Πετρούλα δεν διστάζει να γδυθεί τηλεοπτικά προκειμένου να γίνει διάσημη, ιντριγκάρει όμως όλο και λιγότερο τους τηλεθεατές παρόλο που φοράει όλο και λιγότερα ρούχα, πράγμα λογικό αφού η τηλεόραση εκτός από εικόνα είναι και λόγος (όσο και αν αυτό δεν συμφέρει τους περισσότερους τηλεστάρ). Και η Πετρούλα όταν δεν παπαγαλίζει τις βλακείες που της γράφουν στο ότοκιου συναγωνίζεται σε ευφράδεια τα ψάρια.
Μια από τα ίδια και η συνάδερφός της (στο γδύσιμο) Τζούλια Αλεξανδράτου, η οποία αφού έκανε μια σύντομη καριέρα διάρκειας ενός τετάρτου στο "όλα" προσπαθώντας να μας πείσει ότι τα δικά της σιλικονούχα στήθη ήταν τα καλύτερα, εσχάτως κάνει ύστατες προσπάθειες να αποδείξει σε όλους το μέγεθος της καλλιτεχνικής της αξίας καταγγέλοντας για ξυλοδαρμό τον πρώην συντροφό της και τρέχοντας να αποφύγει τις κάμερες που (δεν) την κυνηγούν για να τις αποσπάσουν δηλώσεις, όπως κάθε στάρ μεγάλου βεληνεκούς. Ας πέσει και λίγο ξύλο,δε πειράζει, σημασία έχει να ασχολούνται μαζί σου οι κάμερες.
Σε χειρότερη μοίρα η κοσμική Μαριάννα Ντούβλη, που μετά τις υπερφίαλες δηλώσεις της ότι θα εξαφανίσει τη Μενεγάκη και καλεσμένος στην εκπομπή της θα είναι ο Αρμάνι, εξαφανίστηκε η ίδια πριν καν πάρει εκπομπή.
Η λίστα από άχρωμες περσόνες που επιδιώκουν την έκθεση τους στους προβολείς επιμένοντας να ανακυκλώνονται στο πλαίσιο της οθόνης, δεν τελειώνει. Όπως δεν τελειώνει και ο κατάλογος με ανθρώπους που κάποτε έλαμψαν-πολύ η λίγο-στο χώρο τους και σήμερα αποκτούν υπόσταση μόνον μέσα από κουτσομπολίστικες εκπομπές.
Τραγουδιστές μιας άλλης εποχής(Άντζελα), οι έχοντες γνώμη για όλα (Λουκία Παπαδάκη), οι πατριώτεες (Πρέκας), ψευτοκαλλιτέχνες, επαγγελματίες κοσμικοί (Μαριλένα Παναγιωτοπούλου) υπάρχουν ακόμη μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν εκπομπές που ασχολούνται μαζί τους. Φαντάσματα σ'ένα στοιχειωμένο χαζοκούτι.Κομήτες σ'ένα πλαστικό σύμπαν που δεν υπάρχει, που το κατασκευάζουν μέσα σ'ένα στούντιο μόνο και μόνο για να χωρέσει τη ματαιοδοξία τους.
Όμως η τηλεοπτική λάμψη της ματαιοδοξίας εκτός από απατηλή είναι και σύντομη.
Ας πούμε ότι κερδισμένος είναι αυτός που αφού την απολαύσει και καρπωθεί τα όποια οφέλη της, φύγει με το κεφάλι ψηλά (όσο μπορεί να το έχει ψηλά από τη στιγμή που πληρώνεται για να κουτσομπολεύει, να ειρωνεύεται, να κριτικάρει ή να ρεμβάζει προς το απόλυτο τίποτα με βλέμμα άδειο και εγκέφαλο ακόμα πιο άδειο). Αυτός που επιμένει να μένει όταν όλα του φωνάζουν φύγε, μόνο γραφικός μπορεί να γίνει.
Πόσους όμως γραφικούς μπορούμε να αντέξουμε και εμείς και η οθόνη της τηλεόρασης; όσων ιντσών και να είναι, όσο καλό κρύσταλλο και αν έχει, κάποια στιγμή θα ραγίσει και αλίμονο σε αυτούς που δεν μπορούν να δουν το είδωλό τους σε άλλον καθρέφτη....
